Wydawca treści
Polskie lasy
fot. Paweł Fabijański
fot. Paweł Fabijański
fot. Paweł Fabijański
Polska jest w europejskiej czołówce, jeśli chodzi o powierzchnię lasów. Zajmują one 29,2 proc. terytorium kraju, rosną na obszarze 9,1 mln ha. Zdecydowana większość to lasy państwowe, z czego prawie 7,6 mln ha zarządzane jest przez Państwowe Gospodarstwo Leśne Lasy Państwowe.
W Polsce lasów wciąż przybywa. Lesistość kraju zwiększyła się z 21 proc. w roku 1945 do 29,2 proc. obecnie. Od roku 1995 do 2011 powierzchnia lasów zwiększyła się o 388 tys. ha. Podstawą prac zalesieniowych jest „Krajowy program zwiększania lesistości", zakładający wzrost lesistości do 30 proc. w 2020 r. i do 33 proc. w 2050 r. Lasy Polski są bogate w rośliny, zwierzęta i grzyby. Żyje w nich 65 proc. ogółu gatunków zwierząt.
Lasy rosną w naszym kraju na glebach najsłabszych, głównie z powodu rozwoju rolnictwa w poprzednich wiekach. Wpływa to na rozmieszczenie typów siedliskowych lasu w Polsce. Ponad 55 proc. powierzchni lasów zajmują bory. Na pozostałych obszarach występują siedliska lasowe, głównie mieszane. Ich niewielką część stanowią olsy i łęgi – niewiele ponad 3 proc.
W latach 1945-2011 powierzchnia drzewostanów liściastych na terenach PGL LP wzrosła z 13 do ponad 28,2 proc.
Na terenach nizinnych i wyżynnych najczęściej występuje sosna. Rośnie ona na 64,3 proc. powierzchni leśnej w PGL LP oraz na 57,7 proc. lasów prywatnych i gminnych. W górach przeważa świerk (zachód) oraz świerk z bukiem (wschód). Dominacja sosny wynika ze sposobu prowadzenia gospodarki leśnej w przeszłości. Kiedyś monokultury (uprawy jednego gatunku) były odpowiedzią na duże zapotrzebowanie przemysłu na drewno. Takie lasy okazały się jednak mało odporne na czynniki klimatyczne. Łatwo padały również ofiarą ekspansji szkodników.
W polskich lasach systematycznie zwiększa się udział innych gatunków, głównie liściastych. Leśnicy odeszli od monokultur – dostosowują skład gatunkowy drzewostanu do naturalnego dla danego terenu. Dzięki temu w latach 1945-2011 powierzchnia drzewostanów liściastych na terenach PGL LP wzrosła z 13 do ponad 28,2 proc. Coraz częściej występują dęby, jesiony, klony, jawory, wiązy, a także brzozy, buki, olchy, topole, graby, osiki, lipy i wierzby.
W naszych lasach najczęściej występują drzewostany w wieku od 40 do 80 lat. Przeciętny wiek lasu wynosi 60 lat. Coraz więcej jest drzew dużych, liczących ponad 80 lat. Od końca II wojny światowej ich powierzchnia wzrosła z 0,9 mln ha do prawie 1,85 mln ha.
Raporty o stanie lasów w Polsce
Najnowsze aktualności
Nowy rezerwat przyrody w Nadleśnictwie Krasnystaw!
Nowy rezerwat przyrody w Nadleśnictwie Krasnystaw!
Grupa kurhanów w obrazie LIDAR
Fot.: Dariusz Kapuśniak
Fot.: Dariusz Kapuśniak
Z radością informujemy, że w Nadleśnictwie Krasnystaw powstał nowy rezerwat przyrody ,,Kurhany Namule’’. Jest to wyjątkowe miejsce, które powstało z okazji jubileuszu 100-lecia Lasów Państwowych, w ramach projektu #100rezerwatówna100lecielasówpaństwowych.
Rezerwat położony jest na terenie gminy Krasnystaw niedaleko miejscowości Białka w granicach Grabowiecko-Strzeleckiego Obszaru Chronionego Krajobrazu, chroni niezwykle cenne przyrodniczo i historycznie tereny, gdzie znajdują się unikalne kurhany - świadectwo bogatej historii tych ziem.
Kurhany to kopce ziemne ukryte wśród drzew, stanowią ślad bytowania dawnych społeczności. Często znajdowano w nich przedmioty codziennego użytku, broń, ozdoby czy ceramikę, które składano jako dary przy pochówku-wierząc, że będą one potrzebne w życiu pozagrobowym.
Cmentarzysko zostało odkryte w 1981 roku podczas badań powierzchniowych Archeologicznego Zdjęcia Polski. Na podstawie znalezionych materiałów ustalono chronologię tego stanowiska na okres wczesnego średniowiecza. Obszar rezerwatu wynosi 1,51 ha, zawiera na swojej powierzchni około pięćdziesiąt kopców ziemnych o owalnym kształcie, a jego celem jest zachowanie stanowiska archeologicznego do badań historyków i archeologów. Dzięki tej inicjatywie zapewniamy ochronę naturalnego dziedzictwa dla przyszłych pokoleń.
Powoływanie rezerwatu to wieloetapowy proces, który wymaga współpracy wielu instytucji, czasu oraz gruntownej analizy. Każdy nowy rezerwat to rezultat długiej pracy leśników, przyrodników, a także samorządowców.
