Wydawca treści
Grzyby
Kogo mogę się poradzić w sprawie zebranych w lesie grzybów, czy grzyby w lesie można zbierać bez ograniczeń, czy znalezione grzyby należy wykręcać, czy wycinać - odpowiedzi na te i inne pytania.
Kogo mogę się poradzić w sprawie zebranych w lesie grzybów?
Podstawową zasadą jest zbieranie tylko i wyłącznie owocników grzybów, które dobrze znamy. Nie należy zbierać osobników zbyt młodych, bo to utrudnia określenie gatunku oraz zbyt starych, które z kolei mogą być toksyczne. Jeżeli nie jesteśmy pewni, czy znaleziony grzyb jest przydatny do spożycia, to lepiej pozostawić go w lesie.
Aby nauczyć się prawidłowego zbierania grzybów i rozpoznawania gatunków warto uczestniczyć w organizowanych przez nadleśnictwa grzybobraniach. Informacje o nich znajdziecie na stronie www.lasy.gov.pl oraz stronach jednostek. Warto szukać porady w punktach skupu i u grzyboznawców - nadleśnictwa nie zajmują się ocenianiem grzybów. Bezpłatnych porad na temat zebranych w lesie grzybów udzielają wszystkie terenowe stacje sanitarno-epidemiologiczne, które znajdują się w każdym powiatowym mieście. Prowadzą one także rejestry grzyboznawców, którzy udzielają porad.
W przypadku wystąpienia po spożyciu grzybów nudności, bólów brzucha, biegunki, czy podwyższonej temperatury należy wywołać wymioty i jak najszybciej zgłosić się do lekarza. Wezwany w porę może uratować życie. Nie należy lekceważyć takich objawów. Trzeba też pamiętać, że przy zatruciach muchomorem sromotnikowym występuje faza pozornej poprawy, później stan chorego gwałtownie się pogarsza.
Czy grzyby w lesie można zbierać bez ograniczeń?
Grzyby w polskich lasach można zbierać bez ponoszenia jakichkolwiek kosztów i w zasadzie bez ograniczeń, ale są pewne wyjątki. Nie wolno ich zbierać w niektórych częściach lasu, gdzie jest stały zakaz wstępu: na uprawach do 4m wysokości, w drzewostanach nasiennych i powierzchniach doświadczalnych, w ostojach zwierzyny. Nie wolno ich także zbierać na obszarach chronionych: w rezerwatach i parkach narodowych. Rygorystycznie należy przestrzegać zakazu wstępu na tereny wojskowe.
Należy oszczędzać duże, stare owocniki grzybów, gdyż nie są atrakcyjne kulinarnie, a mają duże znaczenie dla rozwoju grzybów. Jeśli wiemy, że jakiś grzyb jest rzadki i ginący to także oszczędźmy go, nawet jeśli jest jadalny. Niezależnie od miejsca występowania część gatunków grzybów podlega całkowitej ochronie gatunkowej – poznaj dokładnie listę tych grzybów zanim wybierzesz się do lasu.
Czy znalezione grzyby należy wykręcać, czy wycinać?
To pytanie jest zadawane od niepamiętnych czasów. Powstało zapewne tuż po słynnym dylemacie dotyczącym jaja i kury. Skoro jest tyle gatunków rozmaitych grzybów to spokojnie możemy stosować oba sposoby. Każdy jest dobry, ale stosowany z rozsądkiem. Większe owocniki grzybów lepiej jest wyciąć, ze względów praktycznych, bo zaoszczędzamy sobie pracy przy czyszczeniu grzybów. Naturalnie nie w połowie trzonu, jak to nieraz widać przy zbiorze podgrzybków w celach zarobkowych. Możemy delikatnie podważyć także owocnik grzyba koniuszkiem noża. Wycinamy jak najniżej, odgarniając dokładnie ściółkę i uważając, aby nie uszkodzić grzybni. Potem starannie przykrywamy to miejsce, aby grzybnia nie wysychała. Resztka trzonu grzyba szybko zgnije lub zjedzą ją ślimaki.
Grzyby blaszkowe, takie jak kurka, zielonka czy rydz lepiej jest wykręcać. Należy je wyjąć z podłoża tak, aby nie uszkodzić trzonu i także dokładnie zakryć grzybnię ściółką. Tak wyjęty owocnik łatwiej rozpoznać co do gatunku, a jest to bardzo istotne, aby wyeliminować pomylenie zielonki, gołąbka czy pieczarki z muchomorem zielonkawym. Rozpoznaje się go m.in. po pochwie u podstawy trzonu, stąd nie można takich grzybów wycinać. Pamiętajmy, że jeden średni owocnik to dawka śmiertelna dla człowieka.
Jak zbierać i przechowywać grzyby zanim trafią do kuchni?
Pierwsza zasadą jest zbieranie tylko znanych nam grzybów. Unikniemy wtedy zatrucia na pozór apetycznie wyglądającymi, ale groźnymi dla naszego zdrowia owocnikami. Zbieramy tylko owocniki zdrowe, nieuszkodzone i młode, ale nie zbyt młode, bo wtedy trudno rozpoznać gatunek grzyba. Pozostawiamy w nienaruszonym stanie grzyby niejadalne, nieznane nam oraz osobniki stare, które pozostawiamy jako „nasienniki". Najczęściej i tak są robaczywe. Czy wiecie dlaczego grzyby są robaczywe? Te „robaki", które dziurawią nasze grzyby, szczególnie z letnich zbiorów, to larwy (czerwie) muchówek. Właśnie w grzybach przechodzą część swojego rozwoju.
Warto także pamiętać, że owocniki grzybów to żyjące organizmy, które nawet po zerwaniu nadal rozwijają się i oddychają wydzielając dwutlenek węgla i wodę. Dlatego bardzo ważne jest prawidłowe przechowywanie owoców grzybobrania. Najlepsze są szerokie, wiklinowe koszyki, a nie plastikowe wiadra, torby czy woreczki. Nawet najpiękniejsze owocniki szlachetnych gatunków grzybów mogą być przyczyną zatrucia, gdy przechowywane będą w foliowej torebce i ulegną zaparzeniu. Często wybieramy się na grzybobranie daleko od domu. W trakcie szybko postępujących procesów gnilnych wywołanych złym przechowywaniem grzybów wydzielają się toksyny, szkodliwe dla naszego zdrowia. Dlatego nawet powszechnie znane kurki czy podgrzybki mogą nam zaszkodzić, gdy je źle przechowamy.
Najnowsze aktualności
Odnowili kapliczkę Prymasa Tysiąclecia
Odnowili kapliczkę Prymasa Tysiąclecia
Wśród setek miejsc pamięci rozsianych po leśnych ostępach Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Lublinie znajduje się kapliczka poświęcona Kardynałowi Stefanowi Wyszyńskiemu. Nadleśnictwo Krasnystaw dokonało konserwacji tego szczególnego miejsca.
Kapliczka w nazywanym przez lokalną społeczność „Barańcu” znajduje się w rozwidleniu dwóch malowniczych wąwozów położonych w lesie pomiędzy Kraśniczynem, a Skierbieszowem. Jest ona położona na trasie z Krasnegostawu do Zamościa. Po przejechaniu ok. dwóch kilometrów od miejscowości Stara Wieś, przy szlabanie w lesie znajduje się parking, z którego można bezpośrednio zejść do miejsca kultu jednym ze wspomnianych leśnych wąwozów.
Symboliczna drewniana kaplica upamiętnia pobyt Stefana Wyszyńskiego w pobliskim klasztorze w Żułowie, w którym ukrywał się przed Niemcami od listopada 1941 do czerwca 1942 roku. W tym okresie pełnił on na tym terenie posługę kapłańską, a według relacji, w leśnym zaciszu „Barańca” często modlił się oraz udzielał sakramentów pokuty i eucharystii partyzantom Armii Krajowej Rejonu Skierbieszów.
Poświęcenia kapliczki dokonał w czerwcu 2010 roku ówczesny ordynariusz diecezji zamojsko-lubaczowskiej, J. E. biskup Wacław Depo. Po przeszło dziesięciu latach od tego wydarzenia, pracownicy Nadleśnictwa Krasnystaw zdecydowali się na wykonanie prac konserwujących. –Wymieniono legary, słupy podporowe, wykonano deskowanie na podłodze, poręcze oraz schody – relacjonuje nadleśniczy Waldemar Czajka. –W pobliżu kapliczki znajduje się miejsce na ognisko, ławeczki na których można odpocząć oraz źródła wody zasilające zbiornik wodny. To jeden z obiektów edukacji leśnej w naszym nadleśnictwie bardzo chętnie odwiedzany przez miłośników leśnych wędrówek – dodaje.
Przypomnijmy, że na mocy uchwały Sejmu i Senatu RP, Prymas Stefan Wyszyński został ogłoszony patronem roku 2021. W ten sposób przedstawiciele władzy ustawodawczej w naszym kraju chcą oddać hołd temu wielkiemu Polakowi, wyrażając pamięć, szacunek i wielkie uznanie dla jego całego życia i dokonań. „W przekonaniu o szczególnym znaczeniu kardynała Stefana Wyszyńskiego dla poszanowania godności człowieka i wolności, szacunku dla Ojczyzny i budowania wolnej i niepodległej Polski” – napisano w uzasadnieniu postanowienia.
–W lasach naszej dyrekcji znajduje się mnóstwo miejsc związanych z wydarzeniami czy postaciami wielce zasłużonymi dla dziejów Polski, których życiorysy miały znaczący wpływ na bieg historii naszej Ojczyzny. Kapliczka Kardynała Stefana Wyszyńskiego jest tego najlepszym przykładem. Zadaniem leśników jest troska o takie wyjątkowe obiekty by nie tylko ocalić je od zapomnienia, lecz także pozostawić w jak najlepszym stanie dla przyszłych pokoleń. Cieszymy się, że przy skromnym udziale lubelskich leśników jeszcze wiele osób usłyszy o tym i wielu innych miejscach, które pomimo tego, że są nieznane szerszej publiczności, mają szczególne znaczenie historyczne – zaznacza dyrektor RDLP w Lublinie, dr inż. Marek Kamola.