Asset Publisher
Narciarstwo biegowe
O ile skoki narciarskie to sport dla wyczynowców, to biegać na nartach może prawie każdy. A leśne ścieżki wydają się do tego wręcz stworzone.
Narciarstwo biegowe jest o wiele mniej popularne od zjazdowego, choć łatwiejsze do uprawiania. Nie trzeba wyjeżdżać w góry, nie potrzeba jest infrastruktura z wyciągami i kolejkami (nie trzeba też stać w kolejkach do nich). Wystarczą narty, kijki i rozległy, zaśnieżony teren. No właśnie, zaśnieżony. To zapewne kapryśna aura jest przyczyną małej popularności narciarstwa biegowego. Tras do biegania nie da się sztucznie zaśnieżać, jak to się robi na stokach. Na szczęście, w ostatnich latach przez przynajmniej kilka tygodni w roku można liczyć na dostatek białego puchu...
Gdzie szukać terenów do biegania? Oczywiście w lasach. Nadają się do tego prawie wszystkie szlaki i ścieżki turystyczne wytyczone przez leśników. Samych szlaków pieszych jest dziś w Lasach Państwowych ponad 22 tysiące. Drugie tyle mamy szlaków rowerowych i konnych, które również świetnie mogą służyć temu celowi. W efekcie każdy mieszkaniec Polski, niezależnie w którym zakątku kraju się znajduje, w ciągu 30 minut dojedzie samochodem do miejsca, gdzie da się pobiegać na nartach. O najbliższych trasach można się dowiedzieć z serwisu Czaswlas.pl lub w siedzibie nadleśnictwa.
Zanim pójdziesz do sklepu
Przed inwestowaniem w sprzęt warto najpierw sprawdzić czy to rzeczywiście sport dla nas. Zanim pójdziemy więc do sklepu, najlepiej jest skorzystać z wypożyczalni. W Warszawie za komplet nart z kijami i buty zapłacimy 10-25 zł za godzinę lub 25-60 zł za dobę. W mniejszych miastach ceny są zbliżone do dolnych stawek spotykanych w stolicy.
Decydując się na zakup nart biegowych, najpierw należy sobie zadać pytanie: jak będziemy biegać? Początkujący, na pewno powinien odpuścić sobie narty wyczynowe, dla zawodowców, i raczej nie zastanawiać nad nartami sportowymi, przeznaczonymi do startów w zawodach dla amatorów.
Naukę najlepiej zacząć na nartach klasy turystycznej. Wielu producentów wyróżnia jednak zamiast niej trzy jeszcze węższe kategorie. Narty fitness są przeznaczone dla osób regularnie biegających na nartach, traktujących tę dyscyplinę jako normalną aktywność fizyczną, ale niemających zacięcia sportowego. Rekreacyjne polecane są dla osób, dla których to rodzaj turystyki, jeżdżących czasami poza przygotowanymi trasami, w łagodnym terenie – dlatego narty takie są nieco szersze, by nie zapadały się w śniegu. Deski back country przeznaczone są do poruszania się po trudniejszym terenie. Są nie tylko szersze, ale i krótsze. Często mają wzmacniane krawędzie.
Dla początkujących zdecydowanie najlepszym wyborem będą narty rekreacyjne: stabilniejsze i nieco wolniejsze. Niektórzy firmy oferują też inne narty dla mężczyzn i inne dla kobiet. Te dla pań, poza odmienną kolorystyką, są często nieco sztywniejsze, co ułatwia bieganie.
W jakim stylu
Kolejną ważną sprawą do rozważenia jest styl, którym zamierzamy biegać. Jeśli dopiero zaczynamy naszą przygodę z biegówkami, będzie to z pewnością styl klasyczny. Jest spontaniczny - nasze ciało wykonuje ruchy zbliżone są do tych, co przy chodzeniu lub bieganiu - łatwiejszy do opanowania, niż bardziej - techniczny – styl łyżwowy. Ten może się okazać naturalny dla osób, które regularnie jeżdżą na rolkach - jest o ok. 10-15 proc. szybszy od klasycznego, ale też wymaga od biegacza lepszej kondycji.
Przewaga stylu klasycznego nad łyżwowym polega m.in. na tym, że można nim biegać nawet w kopnym śniegu i w trudnym terenie. Drugi wymaga szerokich i ubitych tras, takich jakie spotkamy w zasadzie tylko na zawodach.
Narty do stylu klasycznego są o 10-20 cm dłuższe od tych do stylu łyżwowego, a kijki o 10-15 cm krótsze. Deski klasyczne są dużo bardziej wygięte (środkowa część unosi się nad podłożem), noski są wyższe, a taliowanie głębsze (ułatwia to skręcanie). Są też elastyczniejsze. Wybierając sprzęt, powinniśmy przyjrzeć się ślizgom. W połowie dostępnych na rynku nart do stylu klasycznego ślizg pod stopą biegacza ma fakturę przypominającą rybią łuskę - taka budowa ślizgu ułatwia narciarzowi odbicie się. W klasycznych ślizg pod stopą trzeba smarować „na trzymanie", a na pozostałej długości - „na poślizg". Narty z rybią łuską na ślizgu są więc łatwiejsze w przygotowaniu, ale też nieco wolniejsze.
Fachowcy nie polecają zakupu nart uniwersalnych. Bieganie na nich sprawi mniej przyjemność, niż na przeznaczonych do konkretnego stylu. Niemożliwe jest też bieganie na przemian różnymi stylami podczas jednego wypadu, bowiem konieczne jest zastosowanie odmiennej techniki smarowania.
Biegówki różnią się od siebie także sztywnością, choć zwykle dotyczy to sprzętu wyczynowego i sportowego. Generalną zasadą jest, że im narciarz jest cięższy i silniejszy, tym sztywniejsze narty może wybrać.
Buty dobieramy do rodzaju nart, których będziemy używać. Przy stylu klasycznym buty są nieco niższe i mają bardziej elastyczną podeszwę niż przy stylu łyżwowym.
Ubrania nie są, na szczęście, tak kosztowną inwestycją, jak w wypadku narciarstwa zjazdowego. Włożyć można ocieplane legginsy, a nawet spodnie rowerowe. Zupełnie natomiast nie sprawdzą się kombinezony, których używamy na stoku narciarskim - są zbyt obcisłe i sztywne, przez co krępują ruchy. Nie ma potrzeby, przynajmniej na początku, inwestować w bardzo drogie kurtki, technologiczne bluzy i termiczną bieliznę. Dopóki nasz bieg na nartach będzie przypominał codzienny spacer, możemy z powodzeniem używać codziennych ubrań, o ile będą chroniły przed wiatrem. Dopiero kiedy zaczniemy uprawiać ten sport intensywnie, pomyślmy o zakupie specjalistycznego stroju.
Spacer na deskach
Bieganie na nartach wpływa na nasz organizm podobnie, jak nordic walking, który przecież powstał jako forma letnich treningów dla… uprawiających bieganie na nartach. Sunąc na biegówkach, wykorzystujemy dwa razy więcej mięśni niż podczas chodzenia, a prawdopodobieństwo nabawienia się kontuzji nie jest większe niż czasie zwykłego chodzenia po śniegu. Już w czasach prehistorycznych mieszkańcy Północnej Europy zaczęli używać czegoś, co przypominało narty, właśnie po to, by ułatwić sobie poruszanie się po pokrytym śniegiem terenie. A we współczesnej Skandynawii każdy, przynajmniej raz w życiu, miał biegówki na nogach.
To doskonały zimowy trening dla tych, którzy na co dzień biegają lub jeżdżą na rolkach, a także świetnym sposób na wzmocnienie nóg dla wszystkich planujących ferie na stoku narciarskim. Szczególnie zdrowe jest uprawianie tego sportu w lesie, gdzie powietrze jest wspaniałe, bez porównania czystsze niż w mieście, w którym przebywamy na co dzień, a cisza i spowite w bieli drzewa podziałają na nas kojąco. Czego chcieć więcej?
Asset Publisher
Asset Publisher
Lasy nadleśnictwa
Lasy nadleśnictwa
Pod zarządem Nadleśnictwa Krasnystaw znajduje się ponad 14 tys. ha lasów. Lasy z racji położenia w terenach wyżynnych cechują się dużym zróżnicowaniem zwłaszcza pod względem walorów przyrodniczych i krajobrazowych.
W sposób zdecydowany w nadleśnictwie dominuje siedlisko lasu wyżynnego-ponad 78%.
Teren nadleśnictwa pocięty jest licznymi wąwozami i jarami z wartościowymi drzewostanami z dużym udziałem sosny, dęba i buka oraz graba, brzozy, modrzewia i wielu innych gatunków drzew. Występują również zbiorowiska gatunków kserotermicznych (na przykład rezerwat „Broczówka") i łąkowych, a ponadto wiele chronionych i rzadkich gatunków roślin. Do najbardziej wartościowych obiektów przyrodniczych należą trzy rezerwaty: „Wodny Dół", „Głęboka Dolina" i wspomniana wyżej „Broczówka".
Według regionalizacji fizyczno-geograficznej obszar nadleśnictwa Krasnystaw znajduje się w zasięgu czterech makroregionów: Wyżyny Lubelskiej, Roztocza, Polesia Wołyńskiego i Wyżyny Wołyńskiej. W granicach makroregionów wyróżnia się mezoregiony takie jak: Wyniosłość Giełczewską, Działy Grabowieckie, Kotlina Zamojska, Roztocze Zachodnie, Obniżenie Dorohuckie, Pagóry Chełmskie, Kotlina Hrubieszowska. Charakter rzeźby terenu jest tu dość zróżnicowany o czym świadczą odmienne uwarunkowania budowy geologicznej w różnych częściach obszaru.
Obszary Wyniosłości Giełczewskiej charakteryzują się urozmaiconą rzeźbą i obfitują w typowe dla pokrywy lessowej formy ukształtowania powierzchni. Są to znajdujące się w różnych stadiach jary i wąwozy. Działy Grabowieckie to drugi mezoregion, gdzie występuje największa liczba lasów nadleśnictwa Krasnystaw. To teren z głębokimi jarami i dolinami. Główne rzeki to dopływy Wieprza- Wolica i Wojsławka. Na Działach położony jest Skierbieszowski Park Krajobrazowy. Kotlina Zamojska stanowi region, który jest padołem (rozległym obniżeniem). Gleby regionu bardzo zróżnicowane, teren rolniczy o niewielkim zalesieniu. Roztocze Zachodnie zbudowane ze skał górnokredowych, szczególnie z opoki. Wzniesienia pokryte są lessem i porozcinane wąwozami. Obniżenie Dorohuckie obejmuje swym zasięgiem części gmin: Rejowiec Fabryczny, Siedliszcze, Trwawniki, Krasnystaw, Łopiennik Górny, Milejów, Puchaczów i Cyców. Pagóry Chełmskie to region skrajny pod względem rozbicia. Kotlina Hrubieszowska, której charakterystyczną cechą są płaskie, bezodpływowe zagłębienia orak brak młodych rozcięć erozyjnych.
Tereny nadleśnictwa charakteryzuje duże zróżnicowanie gleb. Spotykamy tu zasobne gleby płowe, brunatne, rędziny jak i uboższe gleby rdzawe.
Szata roślinna ekosystemu leśnego to nie tylko drzewa. Krzewy i rośliny runa to ważne jego elementy składowe. Spośród nich na naszym terenie występuje wiele gatunków roślin podlegających ochronie gatunkowej. Najciekawsze to obuwik pospolity, cieszynianka wiosenna, podkolan biały, listera jajowata, lilia złotogłów, zawilec wielkokwiatowy, buławnik wielkokwiatowy. Chronione są także najokazalsze egzemplarze drzew w ramach pomników przyrody.
Osobliwość przyrodnicza - cieszynianka wiosenna, fot. Monika Krysiak
Obuwik pospolity, fot. Monika Krysiak
Świat zwierzęcy lasów jest równie bogaty, jak roślinny. Gromada ssaków reprezentowana jest przez podstawowe gatunki tj.: łosia, jelenia, sarnę, dzika, zająca, lisa, borsuka, kunę. Ze zwierząt chronionych odnotowano występowanie bobra. Ptaki reprezentowane są przez wiele gatunków rzadkich i zagrożonych między innymi: orlika krzykliwego, bociana czarnego.
Z gromady gadów występują u nas jaszczurki, padalce i zaskrońce. Z płazów występują między innymi: rzekotki, ropuchy, traszki i kumaki nizinne.